Bij Agros zeggen we vaak: we kennen de route. Dat klopt meestal, maar ook wel eens niet. Eerlijk is eerlijk: al hebben we veel ervaring, ook wij ontdekken nog steeds nieuwe routes. Gelukkig maar, dat houdt ons werk uitdagend. Hoe dan ook: we helpen mensen verder, ook al moeten we daar soms een onbekend pad voor volgen. Dat is goed, zolang we maar samen vooruit komen.
Samen ontdekken we nieuwe routes naar werk. Zo maken we de arbeidsmarkt bereikbaar voor iedereen. Een mooi voorbeeld daarvan is de samenwerking met Gerard. De weg die hij aflegde voor hij bij Agros kwam, was niet gemakkelijk. En de route naar een geschikt vervolgtraject op dat moment nog onduidelijk. Toch kwamen we samen vooruit. Stap voor stap, rustig maar gestaag. En daarmee snel: in krap anderhalf jaar tijd groeide Gerard uit van, zoals hij zelf zegt: ‘een man met een propvol hoofd die amper drie uur per dag kon werken’, naar een zelfstandig adviseur die weet welke kant hij op wil. Jobcoach Marit heeft daar nog een aanvulling op: een gewaardรฉรฉrd zelfstandig adviseur. Want bij de Klimaatroute zijn ze maar wat blij met deze bevlogen medewerker. Gerard krijgt regelmatig complimenten, al kan hij dat zelf nog moeilijk geloven.
Het vertrouwen is broos. Dat is het effect van een aantal onprettige ervaringen in een onveilige werkomgeving, gevolgd door een lange periode van mantelzorgen voor zijn moeder. Na haar overlijden en het verlies van een aantal jonge familieleden, wist Gerard het niet meer: “Ik viel in een zwart gat. Mijn hoofd was vol en leeg tegelijk, ik miste de structuur die ik nodig had en kon het zelf niet aanbrengen. Toch moest dat, want ik had geen recht op een uitkering. Daarom moest ik noodgedwongen weer aan de slag. Maar ik had geen idee waar en hoe ik moest beginnen. In mijn huidige werk merk ik hoe blij mensen zijn als ik naar ze luister en hun probleem serieus neem. Dat had ik op dat moment ook nodig. Als je middenin de rouwverwerking zit, kun je zelf minder goed nadenken. Dan is het heel fijn en belangrijk dat er iemand met je meedenkt.”
Via een maatschappelijk begeleider en casemanager bij de gemeente komt Gerard in contact met Melissa, een consulent bij Agros. Zij begeleidde de zogenoemde ‘opvangperiode’: tijd om samen te ontdekken wat iemand nodig heeft en welke activiteiten daarbij passen. In dit geval blijkt dat het verdelen van goederen bij een kringloopwinkel: fysiek zwaar, maar niet al te ingewikkeld. Dat werkt: het propvolle hoofd wordt leger, er komt meer structuur en de ‘amper drie uur, op drie dagen’ worden er al snel vijf, op vijf dagen. Zijn werkgever is heel tevreden, maar Gerard niet. Hij wil verder. Jobcoach Marit vertelt: “Als jobcoach streef ik naar baanbehoud, met een vangnet als het niet meer past. In dit geval was het vanaf de start al duidelijk dat dit niet was wat Gerard wilde. Toch zette hij zijn eisen aan de kant. Tijdelijk weliswaar, maar toch. Ook dat is een compliment waard. Hij begreep heel goed hoe belangrijk het was om eerst werkritme op te bouwen. Door op deze manier te beginnen, was hij eerder klaar bij de volgende stap: een baan die beter aansluit bij zijn wensen.”
Over die wensen bestaat geen twijfel. Deze zorgzame Haarlemmer weet wat hij belangrijk vindt in het leven: duurzaamheid, iets voor mensen betekenen, ontwikkeling en afwisseling. Aan jobcoach Marit de uitdaging om daar iets bij te zoeken. De baan als adviseur bij de Klimaatroute leek een schot in de roos. Gerard: “Dat was het in eerste instantie ook. Mijn werk is nu leuk en ik wil me blijven ontwikkelen. De adviezen van de mensen bij Agros hebben me al ver gebracht. We zijn op de goede weg en dit is niet mijn eindpunt. Ik wil nog wel wat stappen zetten, ook financieel”. Terwijl hij dat zegt, kijkt Gerard met een schuin oog naar zijn jobcoach. Aan Gerards’ blik te zien heeft hij er vertrouwen in dat dat met wat hulp van Agros wel gaat lukken.