“Bianca was de eerste vrouw die in mij geloofde”

Hydar (33) vindt in Nederland zijn bestemming

“Ik was op mijn twaalfde al bezig met modeontwerpen. Mijn moeder en stiefvader vonden dat raar. ‘Je bent een man’, zeiden ze. ‘Je moet andere dingen doen.’ Dus toen ik naar Nederland kwam, dacht ik: Misschien… heel misschien ziet iemand hier mijn potentieel.”

Gevlucht uit Irak

Het verhaal van Hydar gaat over meer dan mode. Het gaat ook over geaardheid en je plek vinden in een andere cultuur. Hydar groeide op in Irak, een land waar hij niet zichzelf kon zijn. Hij vertelt: “In Irak maak je deel uit van drie kringen. Eerst je familie, dan de maatschappij en dan de overheid. Normaal gesproken is Irak niet gevaarlijk, maar als je homoseksueel bent wel. Als je familie je al accepteert, dan nog wordt je veroordeeld door de sociale kring daaromheen. En anders steekt de overheid er wel een stokje voor.” Hydar liep in zijn thuisland letterlijk levensgevaar en vluchtte naar Nederland.

“Ik vond het moeilijk. Ik kreeg een uitkering en een woning en zag hoe sommige Nederlanders tien jaar moeten wachten op een huis. Ik begrijp wel dat mensen dan zeggen: ‘Van onze belastingcenten.’ Ik wilde dus heel graag werken en zelf belasting betalen.”

Aan de slag bij Hudson’s Bay

Hydar had naar wens van zijn familie eigenlijk een opleiding computer engineering and computerdesign gedaan. “Ik had een goede opleiding, maar het was echt niet wat ik wilde doen. Toen ik bij Agros kwam, werd Bianca Cramer mijn re-integratieconsulente. Ze zei: ‘Het gaat misschien lastig worden, maar ik ga mijn best doen jou in de mode te krijgen.’ Bianca was de eerste vrouw die in mij geloofde.” Het was geen makkelijke weg. Hydar had geen relevante werkervaring en na een aantal afwijzingen overwoog Hydar op een zeker moment zijn wens om in de mode te werken op te geven. Bianca: “Hydar raakte echt even in een dip, maar ik heb hem ervan overtuigd te blijven proberen. Uiteindelijk kon ik hem voorstellen aan zijn huidige werkgever.” Hydar werkt nu als merchandise specialist bij warenhuis Hudson’s Bay. Hij is er helemaal thuis. En, zegt Bianca erbij: “Dit is niet het eindpunt voor Hydar. Hij gaat nog veel verder komen.” Tot het zover is heeft Hydar veel plezier in wat hij doet en voelt zich zeer gewaardeerd door zijn collega’s en de klanten. “Iedereen kent me”, zegt hij lachend. “Klopt”, knikt Bianca. “Als ik hem opzoek in de winkel, maak het niet uit aan wie ik het vraag. Iedereen weet wie hij is en waar ik hem kan vinden.” Ze voegt eraan toe dat ze erg blij is met Hudson’s Bay. “Je moet als bedrijf wel de uitdaging aan durven gaan en iemand de kans willen geven. Dat doen ze daar.”

Trots

Hydar is nu drie jaar in Nederland en probeert zo veel mogelijk Nederlands te spreken. Het gaat hem goed af. “Mensen beginnen vaak in het Engels tegen me, maar dat hoeft echt niet. Het is elke dag een uitdaging om in Nederland aan het werk te zijn. Het werk zelf, het sociale, de taal… Maar ik ben trots op mezelf dat het lukt.”

Hydar is een opvallend opgewekte man. Zijn leven is Irak was zwaar en zijn levensverhaal is verdrietig. Hij heeft zijn familie na zijn vlucht bijvoorbeeld nooit meer gezien. “Alles wat ik heb meegemaakt heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Natuurlijk kun je dan heel negatief worden, maar ik keer het liever om. Door wat ik heb meegemaakt zal ik nooit een ander kwaad doen. Je leeft maar één keer, dus je moet zorgen dat je goede keuzes maakt over de richting die je op wil gaan.”

Bianca luistert met zichtbare trots naar Hydar. “Toen Hydar bij mij in bemiddeling kwam dacht ik: Ik ga echt alles doen wat ik kan. Dat doe je voor elke kandidaat, maar bij Hydar zie je echt de motivatie en de wil. De makkelijke weg was geweest als hij alleen nog maar het slechte in mensen zag, maar Hydar is iemand die voor vrijheid staat. Ik ben blij dat ik een beetje bij heb mogen dragen aan hoe ver hij al is gekomen.”